ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝ και οι λέξεις του ενός...

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝ
και οι λέξεις του ενός...
Οι καιροί θ αλλάξουν
όπως άλλαξαν τόσα και τόσα.
Όμως εσύ δε θάσαι εδώ.
Τα πρόσωπα που βλέπεις στο δρόμο-
με τα μικρά τους παραμύθια παραμάσχαλα
και τους δισταγμούς
και το μανίκι του λύκου,
λίγο πιο λύκος ο ένας απ τον άλλο-
έχουν κουβάρι το δρόμο μέσα τους,
ξεχασμένα παιδιά
τσαλακωμένες φωτογραφίες του τότε
μόλις χτεσινές συντροφιές,
δρόμος για τα χαμένα
γιατί πάντα πρέπει να λες:
Πριν 10 χρόνια ήμουν εκεί
Πριν 20 γνώρισα αυτόν
Πριν 30...
Φαντάζομαι να φτάσω
να κουβαλάω τα χρόνια μου λυτρωτικά
με διαδρόμους
στο παιδί
στο γέλιο
στα λάθη
στις οδυνηρές μνήμες
στον έρωτα
όχι μαρτυρικά.
Θ αλλάξει ο κόσμος.
11/9/1993