Ήθελε να νικήσει χωρίς να κινήσει ούτε ένα βήμα το στρατό του. Τους περίμενε μόνος. Τα πνεύματα του κακού πλησίαζαν. Σε απόσταση αναπνοής κράτησε τα μάτια ανοιχτά, και τότε κόλλησε τη μύτη του στο πετσί της τύχης. Οι άλλοι πάνοπλοι αλλά με το φόβο στις κλειδώσεις πήραν να κυκλώνουν το σώμα του, γρήγορα γίνανε θύελλα κλαγγή σιδήρου και ξαφνικά και ξαφνικά μεταμορφώθηκαν σε μοιρολογήτρες που ρουφούσαν στις μαύρες φούστες τους το νεκρό νεκρός όμως δεν υπήρχε, άκουγες από μακριά. |
 |
Την άλλη μέρα, για τρεις χιλιάδες χιλιόμετραθα σκέφτεσαι εκείνο το 'γεια' που έμεινε μισό που είπε τα πάντα και τίποτα. _Αλκυονίδες του καλοκαιριού_ για χιλιάδες μίλια θα τρέχω πίσω σας, εικόνα θλιμμένη στ' άνυδρα χωράφια και τις στέππες, στις όξινες πληγές, στις αλμυρές λίμνες, στα υγροσκότεινα τοπία. Θα θυμάσαι; να γυρίσεις πίσω για μια ματιά ακόμη για ένα λόγο δύσκολο,μετέωρο που βγαίνει από ιδρωμένα γόνατα σκισμένες μασχάλες και ερωτευμένες γλώσσες της νύχτας; Μένει ακόμα μια μέρα. Μια μέρα που όλα μπορούν να συμβούν, ή να μην συμβούν! |
| Μέρος της ρήξης εγώ; |
| Το αξίζω; |
| Μ' αξίζει; |
| Πόση δύναμη έχουν οι στιγμές; |
| Πόσο κρατούν τα ωραία; |
| Ποιός θα σταματήσει τέτοια "έφοδο στον ουρανό"; |
| Πού είμαι εγώ ο περιπατητής με την ψυχή μου παραμάσχαλα; |
| Ένα κλικ κι ο κόμπος δέθηκε ξανά |
| Μ' ένα κλικ δε λύνεται |
| Γιατρειά τα μυστήρια δεν έχουν |
| Πανδαμάτωρ ο χρόνος |
| ζητάει κι αυτός μερτικό |
| αλλά μισές ψυχές δεν συναντιούνται. |
| Θάρθουν βροχές και χειμώνες,ελπίζεις |
| Τα μάτια θα μαυρίζουν |
| το δράμα θα ψάχνει για λύση |
| κι εσύ όρθιος,απέναντι σε λαιστρυγόνες μνήμες |
| θα μαρτυρείς, δεμένος, μαρτύριο αλλοτινών οσίων |
| που απορούν με την άλλη αγιότητα της ζωής |
| χωρίς να τολμούν να μιλήσουν γι'αμαρτία. |
| Τα λόγια μου φτωχά |
| όπως ο θόρυβος του κόσμου. |
| Ανοησίες αρχόντων κι αρχομένων |
| ματαιοδοξίες, για κάποια σελίδα της ιστορίας, |
| που κανείς δε διδάσκεται απ αυτήν. |
| Γιατί τόσος κόπος Θεέ μου, |
| για μια νύχτα που ποτέ δεν ποθήσαμε; |
.jpg)
Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
