Πέρα απ τη μία λεύκα

Πέρα,

απ τη μία λεύκα

τη σκοτεινή θάλασσα

οι αναμνήσεις του καλοκαιριού

που θάρχονται αιώνες μετά

να με κρατάνε ξύπνιο,όπως τώρα,

σ εκείνο το έρεβος τα ουρανού

που απελπισμένα όλοι θα ψάχνουμε

μια σταγόνα φως

μια μπύρα κι ένα τσιγάρο

ένα λόγο γεμάτο μάτια και χείλη

στιγμές αιώνιες

πεινασμένες και κάθιδρες

στη ράχη πάντα του φεγγαριού

κρυμμένου πίσω από μία λεύκα

μια θάλασσα σκοτεινή

μια ανάσα για ζωή

πριν την αυγή.