Πάντα στο θάνατό μας παίρνουμε τα βουνά | |||
Πάντα σέρνουμε τη σιωπή πίσω μας | |||
σαν ξεραμένο χόρτο του καλοκαιριού | |||
Οι γιορτές τελειώσαν από χρόνια | |||
Κοιμόμαστε ως συνήθως | |||
Ξυπνάμε ως συνήθως | |||
Που και που θυμόμαστε να πεθάνουμε | |||
και παίρνουμε τα βουνά. | |||
Οι αγάπες που μας δοκίμασαν | |||
μας άφησαν ενθύμιο τη νύχτα τους | |||
Το τραγούδι τώρα ρηχό | |||
Οι φίλοι δεμένοι πισθάγκωνα | |||
το πρόσωπό σου,το πρόσωπό σου | |||
βροχή από ξένες στιγμές. | |||
Που και που θυμόμαστε να πεθάνουμε | |||
και παίρνουμε τα βουνά. | |||
Ποιός νάξερε ότι τα τρελλά μας ταξίδια | |||
οι ατίθασοι έρωτες | |||
τα καλοκαίρια που φεύγαμε μόνοι στον κόσμο | |||
οι χειμώνες που δεν μαζευόμασταν πουθενά | |||
Ποιός νάξερε | |||
ότι θα κρατούσαν τόσο λίγο | |||
ότι θ'αφευγαν τόσο μουλωχτά και δόλια | |||
Που και που θυμόμαστε να πεθάνουμε | |||
και παίρνουμε τα βουνά. | |||
Παίρνουμε ότι μας έχει απομείνει | |||
τις μνήμες, | |||
τα διαλυμμένα όνειρα, | |||
και ξεφορτώνουμε | |||
ξεφορτώνουμε με τις ώρες τα μπάζα μας | |||
Μ.Π |
Τρίτη 3 Ιουλίου 2007
Πάντα στο θάνατό μας παίρνουμε τα βουνά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)